tanıyorum seni,
adımı yazarak "onu seviyorum"lu başlayan cümlelerin yaratıcı olmayan sahibi.
cümlelerimi merakla bekleyen çocuksu tavrın tanıdık.
ve ben senin okuman için yazdığım ama ısrarına rağmen sana okutmadığım yazılarla başladım insanlara karalamaya.
sayfalara dökmek beni buruşturup attırmaz mı bir kenara sence de?
iki kelime konuşamadık doğru dürüst.
oysa ne de isterdim acı şarabın yanında tatlı sesini.
bilinçaltım seni ailesinden bellemiş.
yüzün sesin hep tanıdık, karşılaşmayı ummak istemeyeceğim kadar.
cümleleri deviririm arada.
ne yazdığımı ben bile unuttum kağıtların arkasına.
ezberlemedim ben büyüklerin cümlelerini.
içimden gökyüzü geçti mavi oldum,
kuş olmak geçti bulutlara daldım,
pembe bir baş örtüsü oldum başına kondum, yanında durdum,
sabahın beşinde seni beklerken bağırdığım turuncu gökyüzünün sakin efendileri martıların gagaları oldum, kendime karşılık verdim.
üç krakeri kahvaltım saydım, tüm günümü sigara içerek geçirdim mesela.
tablolarımı hiç bitiremedim.