bir şey söylemek istemedim aslında, bir sıfata sığdırmak ya da uzun cümlelerle insanların kıskanacağı bir hikaye anlatmak.hiç birini istemedim. öylesine yazdım bunları, yazmam gerekli mi ki diye düşünerek yazdım. bu kadar anlaşılır olmak canımı acıttı okuduğumda. çok açıktı hepsi, çok basit, çok sade. Öyle güzel bir hissi bu kadar basit anlatmak... hakkını veremedim hiç bir şeyin kalemimi hediye niyetine bıraktım zaten bir ağaç kovuğuna. bir sıfat vermek zorunda mıyız yaşadıklarımıza? peki ya kendimize? ben insan olmak için çabalıyorum. daha büyük sıfatların hiç birini kabul etmiyorum. ve üzülüyorum, büyük bir üzüntü. kelimelerle anlatmaya çalıştığım için üzülüyorum. bana kalan şeyleri insanlara sunmak, insanların o gereksizlikleriyle okuyacak olması, boyle iğrenç insanlara güzel hisleri anlatmaya kalkıştığım için üzülüyorum.